آیافرارمیکنه ،یادنبال راه حل صحیح میگرده؟آیا با خونسردی مشکل رو حل میکنه یا برعکس،مضطربه؟آیا فقط به فکر منافع روحی_جسمی خودشه،یااینکه اطرافیانش واسش از خودش مهمترند؟

آیاباشبیه سازی واقعیت فقط دنبال تسکین خودشه یااینکه به فکر روحیات بقیه ی افراد هم هست؟

به دستورات دین اهمیت میده یا به حرف مردم؟تکیه اش به کجاست؟آیا دست رو زانو های خودش می زاره و پامیشه یامتکی به اطرافیانشه؟اطرافیانش کیا هستند؟

آیا دانسته هاش مغرورش کرده یا نه؟

تا چه میزان خود ساخته است؟چقدر صبر داره؟چه جور در مقابل رفتار های بد مردم رفتار می کنه،تلافی یا بخشش؟

تا چه حد به دیگران احترام میذاره؟واز عقلش استفاده میکنه؟تا چه حد مسئولیت پذیره و آیا به قول هاش وفادار هست؟

خودش در باره ی خودش چه فکر میکنه؟

                                                       ***

... .ماآدما کجای جاده ی زندگی هستیم؟

                     روی پل؟

                             یا از پل گذشتیم؟

                                                 تو چی؟

                                 از پل زندگیت گذشتی؟

تابه ندای چشم تو قافله بسته می شود      بانگ رحیل می رسد شهر سه دسته می شود

 خیل مقدم عاشقان پای یکی و سر یکی     شیشه ی جان پاکشان جام شکسته می شود 

دسته دوم عارفان از پی شان شده روان       بند  تعلقا ت شا ن پا ک گسسته می  شو د

دسته ی سوم آن مهان کز کرمت نگاهشان    چشمه ی نور می شود مبداوهسته می شود

قبله ی قلبشان تویی هر سه زغیر تو تهی       عهد  زلالشان فقط  بهر تو  بسته  می  شود

                        سوی تو ماهتاب شب تابه سپیده  ذکر  رب

                        یادتو از کلام تو کیست که خسته می شود